Гиперактивтілік — балалық шақта жиі кездесетін психикалық бұзылыс.
Гиперактивті балалар мазасыз, өте белсенді және асығыс ортада құрдастарымен салыстырғанда өздерінің эмоционалдық және физикалық мінез-құлқымен бірінші орынға шығады. Оның үстіне, гиперактивті балаларға тыныштық сақтау қиынға соғады, тіпті отырған кезде де қолдары мен аяқтарын үнемі қимылдатады. Осы гиперактивтіліктің барлығы бала мектеп жасына жеткен сайын байқалады және уақыт өте келе басқа оқушыларды, ата-аналарды және мұғалімдерді стресске ұшыратады. Жұртшылық бұзық немесе бұзық деп сипаттайтын бұл балалар бұл әрекеттерді қасақана жасамайды. Танымал пікірге қарамастан, бұл баланың бұзылған немесе тентектігінен емес. Гиперактивтілік синдромы бар балалар отбасылық ортада, сондай-ақ әлеуметтік өмірде көптеген проблемаларды бастан кешіреді. Зейіннің, зейіннің, импульсивтіліктің және қозғалысты бақылаудың бұзылуынан тұратын гиперактивтілік те баланың оқу үлгерімінің төмендеуіне әкеледі. Баланың сыныпта қатарластарынан артта қалуына да себеп болатын бұл жағдай уақыт өте келе өзіне деген сенімін жоғалтып, өзін төмен санау сезімін тудыруы мүмкін. Гиперактивтілік әртүрлі гендер мен қоршаған орта факторларының өзара әрекеттесуінен туындайды деп есептеледі. Емдеу, керісінше, гиперактивтілікті тудыратын фокус анықталғаннан кейін жекелендіріледі. Гиперактивтілік дегеніміз не? Жауапты https://www.skalpil.ru/novosti-mediciny/detskaya-tematika/5290-giperaktivnost-detey.html мақаласынан таба аласыз.
Гиперактивтілік туылғанға дейін де басталады. Ана құрсағында басталған гиперактивтілік нәресте туылған кезде де жалғасады. Нәрестелік шақтағы гиперактивтілік; Бұл ұйқының қиындауы, үнемі жылау және сендіру қиындықтары ретінде көрінуі мүмкін. Балалық шақта бұл белгілерге тұрақты жүгіру және секіру сияқты жағдайлар қосылады. Гиперактивті балалар көбінесе бір орында тұра алмайды және жұмысын ұзақ уақыт жалғастыра алмайды. Олар ашушаң, тітіркендіргіш және мазасыз. Оларға өзін бақытты ету қиынға соғады. Бала мектепке барған кезде оның достары мен мұғалімдерінен қиындықтар басталады. Тітіркену мен ашуланшақтықпен туындаған қақтығыстарды шешуге тырысатын гиперактивті балалар қыңырлықты, шыдамсыздықты және сезімталдықты көрсетуі мүмкін. Сабақтардың басталуымен сабақ кезінде сыныпта отыра алмау, үнемі заттардың жоғалуы, үй тапсырмасын орындамау сияқты мәселелер туындайды. Гиперактивтілік көбінесе назар тапшылығының гиперактивтілігінің бұзылуы (ADHD) деп аталатын жағдайдан туындайды. Басқаша айтқанда, гиперактивтілікпен байланысты бұзылулардың бірі — назардың жетіспеушілігінің гиперактивтілігінің бұзылуы. Гиперактивтіліктің пайда болуына генетикалық, биологиялық, психологиялық және әлеуметтік факторлар ықпал етеді деп есептеледі, ол қыздарға қарағанда ұлдарда 2-3 есе жиі кездеседі. Отбасы мен мұғалімдерді қиын жағдайға душар ететін гиперактивтілік синдромы шын мәнінде баланың өзіне теріс әсер ететін бұзылыс болып табылады. Гиперактивті балалардың зейінін жинақтау қиынға соғатындықтан, олар мектепте сабақты тыңдай алмайды, оқуын жалғастыра алмайды және емтиханға зейінін аудара алмайды. Гипербелсенділікпен қатар жүретін зейіннің бұзылуы болса, балалар да оқуда қиындықтарға тап болуы мүмкін. Осының барлығының нәтижесінде оқудағы үлгермеушілік, қатарластарынан артта қалу сияқты келеңсіз жағдайлар туындайды. Тиісінше, гиперактивтілігі бар балалар уақыт өте келе өзіне деген сенімін жоғалта бастайды. Гиперактивтілік мәселесін шешуде отбасыларға үлкен жауапкершілік жүктеледі. Баланың мұндай мінез-құлықтың себебі бұзақылық немесе бүліну емес екенін түсіну және ыңғайсыздықты жою үшін балалар психиатрына жүгіну өте маңызды. Кейбір өлшемдерді қабылдау және әртүрлі сынақтарды қолдану арқылы гиперактивтіліктің бар-жоғын тексергеннен кейін дәрігер отбасына проблема туралы егжей-тегжейлі хабарлайды. Дәрігер отбасы мен баланың гиперактивтілікпен қалай күресу керектігі туралы толық ақпарат береді, тиісті емдеуді бағыттайды және ұйымдастырады.
